نشانه​های ضربه مغزی

همیشه هنگام وارد شدن ضربه‌های شدید به سر افراد، ترس از بروز ضربه مغزی وجود دارد. منظور از ضربه مغزی هرگونه آسیب به پوست سر، جمجمه و بافت نرم مغز است که می‌تواند از یک برآمدگی کوچک بر سر تا آسیب جدی مغزی را شامل شود. البته گاهی ضربات با شکستگی جمجمه همراه نیست و گاهی هم برعکس، جسم ضربه زننده باعث شکسته شدن جمجمه می‌شود و ممکن است وارد مغز شود.

هر نوع ضربه مغزی می‌تواند باعث آسیب به عروق خونی و بافت لایه‌های احاطه‌کننده مغز و در نتیجه خونریزی مغزی شود. البته طیف آسیب‌های ناشی از ضربات مغزی از یک ورم ساده زیر پوست سر به علت خونریزی و جمع شدن مایع میان بافتی در محل ضربه تا خونریزی وسیع مغزی و آسیب به بافت مغز متفاوت است.

نشانه‌های ضربه از نوع مغزی
ضربه به سر اگر از نوع ضربه مغزی باشد با نشانه‌های خاصی همراه است که شناخت این نشانه‌ها به رسیدگی سریع و بموقع به شخص ضربه مغزی شده کمک می‌کند. علائم اولیه آسیب‌های مغزی در اثر ضربه : حالت منگی و گیجی، خواب‌آلودگی و سختی در بیدار شدن از خواب، سردرد، کاهش سطح هوشیاری، از یاد بردن حوادثی که قبل از حادثه یا بعد از حادثه اتفاق افتاده، حالت تهوع و استفراغ مکرر، تشنج و نداشتن تعادل در هنگام راه رفتن از علائم اولیه ناشی از ضربه‌های مغزی است.

اقدامات کمکی تا رسیدن تیم پزشکی
اما در چنین مواردی اقدامات اولیه ضروری اطرافیان چه باید باشد؟
دکتر اشرافی در چنین شرایطی انجام اقداماتی را توصیه می‌کند: ابتدا باید با اورژانس تماس بگیرید. سپس راه‌های هوایی و ضربان قلب بیمار را بررسی و در صورت نیاز احیای قلبی را آغاز کنید. در صورت داشتن تنفس و ضربان قلب عادی، در صورتی که فرد هوشیار نیست به منظور جلوگیری از آسیب به نخاع، گردن فرد را با گذاشتن دست‌ها در دو طرف سر و گردن وی ثابت نگه دارید و از حرکت آن جلوگیری کنید و تا رسیدن تیم پزشکی منتظر بمانید.

در صورتی که سر بیمار خونریزی دارد، یک پارچه تمیز بر محل خونریزی فشار دهید. همچنین چنانچه آسیب به سر شدید باشد از حرکت دادن سر بیمار خودداری کنید. در صورتی که خونریزی به حدی شدید باشد که خون از زیر پارچه اولیه بیرون بزند پارچه را بر‌ندارید و یک پارچه دیگر روی پارچه قبلی قرار دهید.

همچنین در صورتی که احساس می‌کنید جمجمه بیمار شکسته است به طور مستقیم روی محل خونریزی فشار وارد نکنید و سعی نکنید که لخته‌های خون را از زخم جدا کنید و در صورت امکان زخم را به وسیله گاز استریل بپوشانید. در صورتی که فرد استفراغ می‌کند برای جلوگیری از وارد شدن محتویات معده به ریه، فرد را به آرامی روی یک سمت بدن بخوابانید. در حین انجام این کار مراقب گردن بیمار و آسیب احتمالی به نخاع وی نیز باشید.

ضربه مغزی و کما
گاهی ضربات مغزی به اندازه‌ای شدید است که می‌تواند عوارضی چون کاهش سطح هوشیاری، به کما رفتن و مرگ مغزی را به همراه آورد یا در موارد ضعیف‌تر، به تشنج، ورم مغزی، عفونت‌های مغزی، آسیب به رگ‌ها و اعصاب مغزی، اختلالات حافظه، یادگیری و اختلالات رفتاری منجر شود.

اما در چه شرایطی شخص به کما می‌رود و احتمال خروج فرد از این وضع چقدر است؟
هنگامی که فردی یک ضربه مغزی را تجربه می‌کند ممکن است به حالت بیهوشی فرو رود. زمانی که این وضع طولانی شود به آن حالت کما می‌گویند. به بیان دیگر کما به حالتی می‌گویند که فرد هوشیار نیست و هیچ پاسخی به محرک‌های بیرونی ندارد.

در برخی موارد، کما می‌تواند به عنوان مسیری طبیعی به‌منظور بازسازی مغز بعد از آسیب مغزی، برای برگشت به حالت عادی قبل از ضربه باشد. طول مدت کما ممکن است از روزها تا ماه‌ها به طول بینجامد، اما طول مدت و میزان احتمال خروج از این وضع را نمی‌توان به طور دقیق در هر فرد مشخص کرد. همچنین هنوز درمانی که بتواند فرد را از حالت کما خارج کند وجود ندارد.

از دست دادن حافظه
بسیاری از افرادی که دچار آسیب‌های قابل توجه مغزی می‌شوند، ممکن است دچار تغییر در توانایی‌های شناختی از جمله اختلال در حافظه، یادگیری، کاهش سرعت تحلیل مسائل، اختلال در تمرکز و توجه شوند. همچنین این افراد می‌توانند دچار اختلال در عملکرد‌هایی مانند حل مساله و قدرت تصمیم‌گیری شوند.

شیوه‌های مراقبتی برای کاهش آسیب‌دیدگی
خوب است بدانید که ضربات خفیف مغزی معمولا احتیاجی به درمان‌های تهاجمی ندارد و معمولا به وسیله استراحت و استفاده از مسکن‌های معمولی بهبود می‌یابد. با این حال این افراد بهتر است که در خانه تحت نظر قرار بگیرند و از نظر بروز علائم جدید کنترل شوند.

در ضربات متوسط و شدید مغزی، تمرکز بر خون‌رسانی کافی به مغز، تنظیم فشار خون و جلوگیری از آسیب‌های بیشتر به مغز و نخاع است. همچنین در این نوع ضربات باید از بروز عوارض ثانویه ناشی از ضربه مغزی از جمله خونریزی مغزی، نرسیدن اکسیژن کافی به مغز و عفونت مغزی جلوگیری کرد. در موارد محدودی نیز انجام عمل جراحی مغز می‌تواند به کاهش عوارض ناشی از ضربه کمک کند. حتی بسیاری از افراد بعد از آسیب‌های مغزی به انجام فعالیت‌های توانبخشی نیاز دارند که هدف از آن بهبود توانایی‌های فرد در انجام فعالیت‌های روزانه است.

بازگشت به زندگی عادی پس از ضربه مغزی
بازگشت فرد به حالت عادی پس از وقوع حادثه در مرحله اول به‌شدت آسیب مغزی و در مراحل بعدی به کیفیت کمک‌های اولیه بعد از وقوع حادثه، مدت زمان رسیدن فرد مصدوم به مرکز درمانی، زمان شروع بموقع اقدامات ثانویه و درمان‌های پیشرفته در مرکز درمــانــــی بستگــی دارد.
منبع:aftabir.com

سرگیجه چیست؟ دلایل سرگیجه کدام اند؟

سرگیجه (Dizziness) واژه ای است که اغلب برای تعریف دو احساس مختلف بیان می‌شود. تعریف دقیق از سرگیجه و چیزی که شما به آن سرگیجه می‌گویید بسیار مهم است، چراکه به شما و پزشکتان در شناسایی مشکل کمک می‌نماید. سرگیجه به دو نوع احساس سبکی سر و سرگیجه(دوران سر یا Vertigo) تقسیم می‌شود.

انواع سرگیجه
احساس سبکی سر، احساسی است که موقع رخ دادن آن شما فکر می‌کنید دارید می‌افتید و یا غش می‌کنید. هرچند شما احساس گیجی می‌کنید، اما احساس نمی‌کنید که شما و اطراف شما در حال حرکت اید. احساس سبکی سر معمولا با دراز کشیدن بهبود یافته و یا کاملا از بین می‌رود. اگر احساس سبکی سر شدید شده ممکن است باعث احساس غش کردن و یا سنکوپ شود. بعضی اوقات هنگام سرگیجه شما ممکن است، دچار حالت تهوع و یا استفراق شوید.

سرگیجه (دوران سر یا Vertigo)، احساسی از که شما در آن فکر می‌کنید خودتان یا اطرافتان در حال چرخیدن هستید. در سرگیجه شما ممکن است شما احساس چرخیدن، افتادن و یا کج شدن نمایید. زمانیکه شما دچار سرگیجه شدید می‌شوید، ممکن است احساس تهوع شدید و یا استفراغ به شما دست دهد. در این حالت ممکن است ایستادن و یا راه رفتن برای شما سخت بوده و یا احساس افتادن نمایید.

هر چند سرگیجه می‌تواند در همه افراد و همه سنین رخ دهد، اما بین بزرگسالان شایع تر می‌باشد.

احساس سبکی سر
این نوع از سرگیجه احساسی معمول می‌باشد. احساس سبکی سر معمولا بعلت بیماری و مشکل مهمی رخ نمی‌دهد. بعضی اوقات احساس سبکی سر در پی افت ناگهانی فشار خون، پس از بلندشدن ناگهانی از حالت درازکش و یا خوابیده، رخ می‌دهد.

احساس سبکی سر می‌تواند دلایل متفاوتی از جمله:
آلرژی و حساسیت
بیماری از جمله سرماخوردگی و یا آنفلوانزا
استفراق، اسهال، تب و سایر بیماری ها که باعث از دست دادن آب بدن می‌شوند
تنفس عمیق یا سریع
اضطراب و استرس
استفاده از سیگار، الکل یا داروهای غیر قانونی و موادمخدر

یکی دیگر از عوامل جدی تری که می‌تواند باعث احساس سبک سر شود، خونریزی است. اکثر اوقات محل خونریزی و نوع درمان آن مشخص است، اما بعضی اوقات خونریزی مخفی بوده و شما متوجه آن نمی‌شوید. برای مثال خونریزی دستگاه گوارش یکی از این عوامل است که در گذر زمان باعث احساس سرگیجه و خستگی می‌شود. خونریزی شدید در قاعدگی هم می‌تواند باعث سرگیجه شود.
خیلی از داروها نیز می‌توانند باعث سرگیجه و احساس سبکی سر شوند.

سرگیجه (دوران یا vertigo)
سرگیجه یا دوران سر زمانی رخ می‌دهد که بین سیستم های مختلف عصبی بدن که مسئول حفظ تعادل شما هستند، همچون حس بینایی، اعصاب حسی، فشار روی پوست و بخش هایی از گوش داخلی درگیری وجود دارد. بعضی از دلایل شایع سرگیجه شامل:

اختلالات گوش داخلی همچون سرگیجه وضعیتی حاملهای خوشخیم (BPPV)، بیماری منیر (Meniere’s disease)، نوریت وستیبولار یا سایر مشکلات باشد.
آسیب دیدن گوش و یا سر
سردرد های میگرنی
کاهش جریان خون در به مرکز مغز

زمانیکه سرگیجه ناگهانی همراه با از دست دادن عملکرد یکی از نقاط بدن رخ دهد، می بایست سریع به بیمارستان مراجعه نمود چراکه این سرگیجه ممکن است علامت مشکلی جدی در مغز همچون سکته مغزی یا حمله ایسکمی گذرا (TIA) باشد.

الکل و بعضی از انواع داروها نیز می‌توانند باعث سرگیجه و یا احساس سبکی سر شوند.

این دو مشکل می‌توانند حاصل:
مصرف زیاد دارو
اختلالات دارویی
سوءاستفاده و یا استفاده بیش از حد از بعضی از داروها

عواملی خطرزا که خطر سرگیجه را افزایش می‌دهند، شامل:
افزایش سن، افراد بالای 65 سال بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به سرگیجه هستند.

مصرف داروهای خاص، از جمله داروهای کاهنده فشارخون، داروهای ضدتشنج، داروهای آرام بخش و مسکن نیز خطر سرگیجه را افزایش می‌دهند.

سابقه ابتلا به سرگیجه، افرادیکه سابقه ابتلا به سرگیجه در گذشته را دارند، بیشتر در خطر تکرار سرگیجه هستند.

عوارض سرگیجه
سرگیجه می‌تواند باعث افتادن فرد و آسیب دیدن وی شود. همچنین سرگیجه هنگام رانندگی و یا کار با ماشین آلات سنگین نیز می‌تواند خطر زا باشد.

درمان خانگی سرگیجه و سبکی سر
احساس سبکی سر معمولا باعث نگرانی نیست مگر اینکه شدید باشد، بعد از مدتی برطرف نشود یا همراه با سایر عوامل همچون تپش قلب و یا غش باشد. احساس سبکی سر می‌تواند باعث افتادن و آسیب دیدن شود، برای جلوگیری از آسیب دیدن:

برای یک یا دو دقیقه دراز بکشید. اینکار باعث جریان خون به مغز شما می‌شود. بعد از دراز کشیدن، بشینید و برای یک یا دوقیقه هم نشته باقی بمانید و سپس بلند شوید.

استراحت نمایید، چراکه احساس سبکی سر هنگام سرماخوردگی و یا آنفلوانزا غیرعادی نیست، با استراحت در این هنگام می‌تواند از احساس سبکی سر جلوگیری نماید.

از موادیکه برروی جریان خون تاثیر می‌گذارند همچون کافئین، تنباکو، الکل و مواد مخدر استفاده ننمایید.

زمانیکه آب بدن شما کاهش پیدا کرده مثلا هنگام اسهال، استفراغ یا تب مایعات مصرف نمایید.

اگر دچار سرگیجه شدید:
کاملا دراز نکشید، کمی خود را بالا نگه دارید، تا احساس چرخش بهبود یابد.
یواش حرکت نماید تا زمین نیفتید.

اگر هریک از موارد زیر اتفاق افتاد، به پزشک یا بیمارستان مراجعه نمایید:
دچار حالت تهوع و استفراق شدید و یا میزانش افزایش پیدا کرد.
دچار خشکی و کم آبی بدن شدید.
غش کردید.
علایم بیماری تان تا یک هفته پس از درمان خانگی بهبود نیافت یا شدیدتر شد.

پیشگیری از سرگیجه و سبکی سر
شما ممکن است بتوانید با اتخاذ روش های خاص جلوی بعضی از انواع سبکی سر را بگیرید، این روش ها شامل:
از رختخواب یا صندلی به آرامی بلند شوید.
قبل از بلندشدن از رختخواب کمی لبه تختخواب بنشینید.
آرام بنشینید و یا بلند شوید تا از تغییر جریان خون به مغز جلوگیری نمایید.

در بیشتر موارد سرگیجه (Vertigo) قابل پیشگیری نیست، اما بعضی از انواع سرگیجه بعلت آسیب دیدن سر رخ می‌دهند، پس با رعایت موارد زیر می‌توانید از آسیب دیدن سر جلوگیری کنید، این موارد شامل:
زمان رانندگی از کمربند ایمنی استفاده نمایید.
الکل و مواد مخدر و کافئین مصرف ننمایید.
هنگام موتور سواری از کلاه ایمنی استفاده ننمایید.
درون آبهای کم عمق یا ناآشنا شیرجه نزنید.
هنگام حرکت در تاریکی بخصوص برروی پله ها از چراق و نور مناسب استفاده نمایید.

منبع:rastineh.ir

راههای درمان شپش

شپش (پدیکلوزیس)
از حشره های خون خوار می توان شپش را نام برد.این حشره كوچك و بدون بال است كه فرد در هر سن و جنسي و با هر سطح اجتماعي و اقتصادي ممکن است به آن مبتلا شود و حتی در دوران قبل از تاریخ نیز افراد به شپش مبتلا می شده اند!

از شپش‌ها به عنوان یک معضل بزرگ برای بشر از گذشته‌های دور یاد می شود. شپش‌ها به خصوص شپش‌های سر در موهای افراد و نزدیك به جمجمه زندگی می‌كنند. منطقه تی که شامل گردن تا قسمت بالای سر و شقیقه‌ها می باشد بهترین محل‌ها برای زندگی شپش‌ها است. شپش‌ها تنها از خون انسان تغذیه می کنند. شپش بالغ برای تخم ریزی و تکثیر باید روزی دو بار از خون انسان تغذیه کند.

شپش‌های سر بدون بال هستند توانایی پرواز ندارند و نمی‌توانند بپرند. طول آن 3-2 میلی‌متر می باشد و از رنگ صورتی نیمه‌شفاف تا سیاه‌رنگ تنوع رنگ دارد. شپش‌های سر دارای سه جفت پا هستند كه این پاها از ناخن‌های خاصی برای خزیدن و حركت در امتداد موها تشکیل شده است. اصولا شپش‌ها در موهای خشك بسیار سریعتر می کنند. افراد مشکوک به ابتلای شپش اگر عدم از شانه مخصوصی که برای تشخیص شپش است استفاده نکنند، می توان گفت دیدن شپش‌ها تقریبا غیرممكن است.

از مهم‌ترين محل‌هاي بروز اين بيماري مدارس ومهدهای کودک مي‌باشند. علاوه بر ايجاد مشكلات رواني براي دانش آموزان و خانواده آنها آلودگي به شپش مي‌تواندباعث ایجاد اختلالات جسمي و بيماري‌هاي ثانويه ای شود که از طريق شپش منتقل می شوند.

احتمال ابتلا به شپش در تمامی افراد فارغ از رنگ پوست، رنگ مو و مذهب وجود دارد. همه افرادی که سرشان مو دارد و پوست سرشان هم می تواند منبع تامین خون برای شپش باشد، كاندیدی مناسب برای انتقال شپش‌ها هستند. تمام سر و یا موها عامل انتقال و سرایت شپش‌ها می باشد. بیشتر كودكان دارای سن 3 تا 12 سال مورد حمله شپش قرار می‌گیرند. جالب است بدانیم شپش‌های سر انسان نمی توانند در موهای حیوانات خانگی ادامه زندگی دهند.

هر شپش بالغ ماده روزانه حداكثر هشت تخم می تواند بگذارد.بعد از جفت‌گیری توانایی تخم گذاری به 56 تخم در روز هم می‌رسد. اندازه تخم‌ها در حدود 8/0 در3/0 میلیمتر می باشدکه بیشتر شبیه به دانه‌های شن هستند. تخم ها با کمک ترشح شپش‌های ماده به رشته‌های مو متصل می‌شوند و بدین گونه تخم‌ها به موها "چسبیده"می‌شوند.

شپش ها معمولا در حدود چند سانتیمتری پوست سر تخم‌گذاری میکنند و بعد از گذشت 6 تا 8 روز آماده می‌شوند. شپش‌های متولد شده از تخم‌ها بعد از حدود سه هفته از زمان تخم‌گذاری خود قادر به تخم‌گذاری می باشند. شپش‌ها حدود 6 هفته می توانند به زندگی خود ادامه دهند. هنگامی که زمان مرگ شپش ها فرا می رسد معمولا خودشان از موها می افتند.

رشك
به تخم شپش كه بيضي شكل هست و دارای رنگ سفيد می باشد و اندازه آن حدود ته سنجاق مي باشد رشک اطلاق می گردد.منبع تغذیه شپش خون انسان می باشد، بزاق شپش دارای مواد ضدانعقادی می باشد که جلوی لخته شدن خون را می گیرد وباعث ایجاد خارش شدیدی می شود،شپش تن علاوه برایجاد ناراحتی هایی که به علت گزش شپش ایجاد میشود ،انتقال دهنده بیماری تیفوس وتب ناشی از گزش شپش نیز می باشد.

انواع شپش
1. شپش سر
2. شپش تن یا بدن
3. شپش عانه

1. شپش سر
شپش های سر دارای رنگ سفيد خاكستري هستند و بدن آنها كشيده است. شپش و رشك آن در لابه‌لاي موها و بر روي پوست سر مخصوصا در نواحي پشت گوش و در شرايطی که آلودگي شديد باشد در تمام سر و حتي در محاسن فرد ديده مي‌شود.
رشک به محل خروج ساقه مو از فولیکول می‌چسبد و در صورتیکه شرايط برای زندگی مناسب باشد مانند وجود دمای 36- 22 درجه سانتي‌گراد در مدت 7 روز به لارو كه حشره ای بالغ ولي نارس مي‌باشد، تبدیل می‌شود. خون خواری لاروها پس از خروج از تخم آغاز می‌ شود. لاروها پس از گذشت 2 هفته به شپش بالغ تبديل می شوند و بلافاصله جفت‌گيري می‌نمایند .شپش سر نسبت به شپش تن قدرت تحرك كمتري دارد،پس گاهی میتواند ساعت‌ها در يك محل ساکن بوده و خون‌خواري نمايد.
میزان آلودگی به شپش سر،درمدارس دخترانه به خصوص مدارس ابتدایی ومهد کودک ها بسیار زیاد بوده است،بنابراین باید در این مراکز کنترل بیشتری صورت گیرد.

2. شپش تن
این شپش مشابه شپش سر می باشد تنها تفاوت کوچکی که وجود دارد این است که که اندازه آن کوچک‌تر و دارای رنگ شفاف‌تری است. درز ها و چین های لباس‌های زیر و نزدیک به بدن زیستگاه اصلی این حشره می‌باشد. تحرک آن نسبت به شپش سر زیادتر بوده و اگر آلودگی شـدیـد باشد تخـم ‌ها به مـوهای ريز بـدن پسبیده باقی مـی‌مانند . اگر شــرایط محیطی منـاسب باشد مثلا دمای هوا 36-22 درجه سانتی‌گراد باشد پس از 7-5 روز تبدیل به لارو می شود و بعد از 14 روز به شپش بالغ تبدیل می‌گردند. اگر شپش تن به مدت 10 روز از بدن میزبان دور باشد دیگر قادر به زیستن نیست.

3. شپش عانه
این شپش معمولا در محل‌های مرطوب بدن میماند و خاکستری رنگ است. این شپش بسیار کم تحرک و تنبل می باشد و هنگام خون‌خواری حتی بیش از یک روز به محل ثابتی چسبیده باقی می ماند. انتقال این شپش بیشتر از طریق تماس های جنسی می باشد و در کودکان و مدارس به نئرت دیده می شود.این شپش در مردان دارای شیوع، شدت و علائم بیشتری است. از عوامل اصلی شناسایی این شپش بروز نقاط آبی بر روی پوست در محل گزش می باشد.

راههای انتقال
1- تماس مستقیم افراد سالم با افراد آلوده به شپش.

2-استفاده کردن از وسایل شخصی فرد آلوده به شپش مثل لباسها ، کلاه، روسری ، برس، شانه، حوله ،ملحفه،پتوو....

تشخیص
قطعی ترین راه تشخيص شپش، مشاهده رشك یا تخم يا خود شپش در قسمت های مودار بـدن است. اگر فرد آلوده به شپش در هنگام شانه زدن موها با شانه ی مخصوص تشخیص شپش سر را روی یك حوله سفید خم كند، تشخیص شپش‌ها بسیار آسانتر خواهد بود. بهتر است سر روی سینك دستشویی، وان حمام، حوله و یا چیزهای مشابه خم شود تا پس از مشاهده توسط آب شسته شود. جاهای تاریك‌ و گرم‌ محل مناسبی برای رشد شپش ها می‌باشد.

راههای پیشگیری
1. هر فردی با رعایت بهداشت می تواند شخصا از درگیری با شپش پیشگیری کند.

2. باید به طور مرتب و منظم استحمام کرد، و در روز به دفعات زیاد موهای سر را شانه کرد.

3. اگر آلودگی شدید باشد بهتر است لباس و ملحفه در آب جوش به مدت 30 دقیقه جوشانده شود و از اطو و خشک کن برای خشک کردن لباس ها استفاده شود.

4. از لوازم شخصی و لباس های افراد آلوده به هیچ عنوان نباید استفاده کرد.

5. پس از هر تعطیلات باید دانش آموزان پس از بازگشت به محیط آموزشی معاینه شوند .

6. دانش آمـوزان در زنگ‌هـای ورزش باید لباس های خود را بـه صورت جداگانه و در کیف‌های دستی جداگانه نگهداری کنند.

7. معاینه كليه افراد خانواده در صورتی که يكي از اعضاي آن‌ها مبتلا شده باشد.

درمان
الف) درمان شپش سر:
اصول بهداشت فردی به دقت رعایت شود.
لباس فرد آلوده به طور منظم و صحیح باید تعویض شود و همچنین بدن فرد مرتبا شسته شود .
استفاده کردن از شامپوي پرمترين.

روش استفاده از شامپوی پرمترین:
ابتـدا باید موهـا را بـا آب مـرطوب نمـود، سپس موها را با شامپـوی پرمترین کاملا آغشته کرد تا شامپو، به سر و سـاقه مـوها بـرسد ،پس از 10 دقیـقه باید سر را با آب فــراوان شست تا شامپو کاملا از بین برود. بهتر است بعد از یک هفته دوباره تکرار گردد تا نتیجه بهنری دریافت شود.

ب) درمان شپش تن:
لباس‌ها باید مرتبا تعویض و با آب داغ شسته شود و پس از شستشو اطو كردن لباس ها توصیه می شود.
استفاده ازشامپوی پرمترین و درصورت در دسترس نبودن از لوسيون گامابنزين استفاده شود.

روش استفاده از پرمترین و لوسیون گامابنزن :
مرطوب کردن بدن با آب، سپس آغشته نمودن شامپو یا لوسیون مذکور به بدن و شستشو با آب فراوان پس از 10 دقیقه جهت نتیجه‌گیری بهتر، یک هفته بعد تکرار گردد.

راههای مبارزه
1- درمان صحیح و مناسب فردآلوده وسایرافرادخانواده که بهتر است پس ازمشاهده آلودگی دریکی ازاعضای خانواده سایر افراد نیزمعاینه شوند.

2- اطوکردن لباسها پس ازشستشو .

3- کلیه وسایل شخصی فردآلوده درآب جوش به مدت نیم ساعت جوشانده شود.

4- شستشوی منظم وسایل و پودرپاشی مانند پودرکوپکس طبق دستورالعمل شرکت سازنده برای وسایل خواب و باقی وسایلی که قابل شستشو نیستند.
منبع:7sib.ir