ضرر قطع درختان

يكي از عوامل آلودگي و تخريب محيط زيست، قطع بي رويه درختان و تخريب جنگل ها و مرتع هاست كه نتيجه آن در بيشتر نقاط دنيا به صورت نابودي ذخاير توارثي زمين، اعم از درختان و گياهان يا جانوران و در پي آن، فوران خشم طبيعت به شكل سيل هاي ويرانگر، حمله شن هاي روان و توسعه بيابان ها، خشك سالي هاي وحشتناك، شيوع انواع آفت ها همچون سنّ و ملخ و موش، بيماري هاي مضرّ، سرمايه هاي انساني جامعه را تهديد مي كند.
نابودي جنگل ها و پوشش گياهي در مناطق خشك كه حيات تمامي موجودات از جمله انسان، با بهره هاي مستقيم و غيرمستقيم آن ارتباط تنگاتنگ دارد، نابخشودني است و پيامدهاي ناگوار جبران ناپذيري، مانند ويراني كانون هاي زيست انساني و نيز كوچ امواج انساني بر جاي مي گذارد. اين امر سبب شده است مردم برخي مناطق، ديگر قادر به تأمين غذاي خود نباشند و در نتيجه، به پناهندگان زيست محيطي تبديل شوند و به سوي نزديك ترين شهر يا مركزهاي كمك رساني هجوم برند.
بنابراين، تخريب ويرانگر جنگل ها و مرتع ها سبب كاهش توليد چوب جنگل (به عنوان ماده خام مورد نياز صنايع مختلفي از جمله كاغذ سازي و چوبي) و توليدات دامي مرتع ها (همچون گوشت و ديگر فرآورده هاي دامي) و ديگر محصولات فرعي گياهان (مانند داروهاي گياهي و صنعتي) مي شود. اين آسيب ها، بخش كوچكي از زيان هاي بسيار هنگفت و جبران ناپذيري است كه به سبب كاهش ميزان نفوذ آب در خاك، شسته شدن خاك هاي مستعد، پر شدن درياچه سدها از رسوب و ويراني هاي ناشي از تخريب اماكن و تأسيسات موجود در مسير سيل، پديدار مي شود.
موارد يادشده، بيانگر تحول و دگرگوني در نعمت هاي خدادادي و تبديل نعمت به نقمت است كه اين امر، مصداق برجسته تبديل نعمتي است كه قرآن كريم، انسان را به شدت از آن برحذر داشته است.